Standardy ochrony dzieci przed przemocą w Przedszkolu Samorządowym „Pod Topolą” w Grybowie

STANDARDY OCHRONY DZIECI PRZED PRZEMOCĄ W PRZEDSZKOLU SAMORZĄDOWYM „POD TOPOLĄ” W GRYBOWIE

PODSTAWA PRAWNA

1. Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2023 poz. 1606)
2. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997 nr 78 poz. 483 ze zm.)
3. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2023 poz. 2809)
4. Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz. U. 2023 poz. 1304 ze zm.)
5. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (Dz. U. 2021 poz. 1249 ze zm.)
6. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 2022 poz. 1138 ze zm.)
7. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 2022 poz.1375 ze zm.)
8. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2023 poz. 1610 ze zm.)
9. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 2023 poz.1550 ze zm.)
10. Rozporządzenie Rady ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” (Dz. U. 2023 poz. 1870)
11. Konwencja o Prawach Dziecka (Dz. U. 1991 nr 120 poz. 526)
12. Statut Przedszkola Samorządowego „Pod Topolą” w Grybowie

WSTĘP

Niniejszy dokument został stworzony, aby zapewnić wychowankom Przedszkola Samorządowego „Pod Topolą” harmonijny rozwój w atmosferze bezpieczeństwa, akceptacji i szacunku.

Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników przedszkola jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Kierując się dobrem dzieci pracownicy placówki dążą do ich wszechstronnego rozwoju z poszanowaniem ich praw. Pracownik placówki traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracownika wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie.

Pracownik placówki, realizując te cele, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych obowiązujących w placówce oraz swoich kompetencji.

ROZDZIAŁ I
CELE WPROWADZENIA STANDARDÓW OCHRONY DZIECI PRZEDSZKOLA SAMORZĄDOWEGO „POD TOPOLĄ” W GRYBOWIE PRZED PRZEMOCĄ

§ 1.

Celem jest popularyzacja standardów ochrony dzieci, czyli zasad dotyczących zabezpieczenia dzieci przed wszelkimi formami krzywdzenia, zaniedbania, wykorzystania czy przemocy.

1. Wprowadza się Standardy Ochrony dzieci przed przemocą, zwane dalej Standardami Ochrony.
2. Standardy stanowią spis reguł, zasad i praktyk gwarantujących bezpieczeństwo dzieci uczęszczających do przedszkola, tzn. zapobieganiu krzywdzeniu ze strony pracowników, współpracowników, praktykantów, instruktorów, wolontariuszy i rówieśników.
3. Standardy ochrony regulują działanie przedszkola na krzywdzenie dziecka w domu lub środowisku domowym poprzez odpowiednie reagowanie na podejrzenie zaistnienia przemocy.

§ 2.

POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. Pracownikiem placówki jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia.
2. Dzieckiem jest każda osoba do 18 roku życia.
3. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny.
4. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
5. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym pracownika placówki, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie.
6. Osoba odpowiedzialna za Politykę ochrony dzieci przed krzywdzeniem to wyznaczony przez dyrektora placówki pracownik sprawujący nadzór nad realizacją Polityki ochrony dzieci przed krzywdzeniem w placówce.
7. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka.
8. Interwencja to proces, który ma doprowadzić do zmiany sytuacji dziecka. Interwencja prawna to powiadomienie organów o krzywdzeniu dziecka. Interwencja prawna może być realizowana w ramach trzech ścieżek: karnej, cywilnej oraz procedury Niebieskiej Karty.

§ 3.

1. Przedszkole chroni dzieci w szczególności przed następującymi objawami przemocy:
1/ przemoc fizyczna: popychanie, odpychanie, policzkowanie, szczypanie, opluwanie, bicie otwartą dłonią lub pięścią, bicie, szarpanie, wiązanie, ciągnięcie za uszy lub włosy, zmuszanie do jedzenia, parzenie, rzucanie przedmiotami, duszenie, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, pozbawianie opieki, nieudzielenie koniecznej pomocy i inne.
2/ przemoc psychiczna: wrogość, obwinianie, oczernianie, odrzucanie dziecka, wyśmiewanie, w tym poglądów, religii, pochodzenia, brak zainteresowania, brak szacunku, ciągła krytyka, domaganie się bezwzględnego posłuszeństwa, stosowanie gróźb i szantażu, zwłaszcza szantażu uczynieniem krzywdy, zabójstwem lub samobójstwem, poniżanie, wyzywanie, upokarzanie, zawstydzanie, izolowanie społeczne, demoralizacja, grożenie użyciem przemocy fizycznej, grożenie opuszczeniem i inne.
3/ przemoc seksualna: wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanego dotyku i praktyk seksualnych, zmuszanie do praktyk seksualnych z osobami trzecimi, zmuszanie do oglądania pornografii i zachowań z tym związanych, zmuszanie do prostytuowania, sadyzm i inne.
4/ przemoc ekonomiczna: brak zaspokojenia podstawowych, materialnych potrzeb dziecka w rodzinie, okradanie z rzeczy, pieniędzy i inne.
5/ cyberprzemoc: przemoc z pomocą urządzeń elektronicznych w internecie, sms, mms, social mediach – nękanie, zastraszanie, izolowanie, wyśmiewanie, wrogie wypowiadanie się na temat danej osoby lub grupy osób, zamieszczanie niecenzuralnych komentarzy, publikowanie ośmieszających zdjęć, filmów, podszywanie się pod inne osoby, przesyłanie prywatnych zdjęć innym osobom, tworzenie zdjęć lub materiałów kompromitujących, włamywanie się na konta społecznościowe, pocztę elektroniczna (email) danej osoby, „zasypywanie” komentarzami, wiadomościami i inne.

ROZDZIAŁ II
STANDARD I

§ 4

POLITYKA OCHRONY DZIECI PRZED PRZEMOCĄ

1. Polityka ochrony stosowana będzie poprzez podejmowanie działań administracyjnych, organizacyjnych, prawnych, dyscyplinarnych zarówno w sprawach, gdy Przedszkole uzyska informację, że dziecko jest lub może być krzywdzone na terenie Przedszkola i w czasie zajęć przez niego organizowanych, jak też w sytuacji, gdy Przedszkole uzyska informację, że dziecko zostało dotknięte przemocą domową.
2. Przedszkole zwraca uwagę na symptomy przemocy domowej w postaci stosowania przez członka rodziny lub osób zaprzyjaźnionych, przemocy w postaci naruszenia nietykalności cielesnej i działań powodujących cierpienia psychiczne.
3. Realizacja Polityki realizowania Standardów Ochrony uwzględnia również ochronę danych osobowych i wizerunku dziecka, w zgodzie z przepisami RODO.
4. Rekrutacja pracowników Przedszkola odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekrutacji personelu. Zasady Rekrutacji stanowią Załącznik nr 1 do niniejszych Standardów.
5. Wszyscy pracownicy przedszkola po zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich składają pisemne oświadczenia. Wzór oświadczenia stanowi Załącznik nr 2.

ROZDZIAŁ III
STANDARD II

§ 5.

ZASADY ZAPEWNIAJĄCE BEZPIECZNE RELACJE MIĘDZY DZIECKIEM A PERSONELEM PLACÓWKI, A W SZCZEGÓLNOŚCI ZACHOWANIA NIEDOZWOLONE WOBEC DZIECI

Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie. Personel realizując te cele działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych instytucji oraz swoich kompetencji. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, stażystów i wolontariuszy.

KOMUNIKACJA Z DZIEĆMI

1. W komunikacji z dziećmi pracowników zabronione jest:
   1. zawstydzanie, upokarzanie, lekceważenie i obrażanie dzieci, pracownikom nie wolno krzyczeć na dzieci, za wyjątkiem sytuacji, kiedy to podniesiony ton głosu podyktowany jest okolicznościami faktycznymi, w których zagrożone jest bezpieczeństwo dzieci,
   2. ujawnianie jakichkolwiek informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci, zakaz ten obejmuje także wizerunek dziecka, informacje o jego sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej, światopoglądowych czy religijnych,
   3. zachowywanie się w obecności dzieci w sposób niestosowny, bądź dwuznaczny, lub w sposób, który może obiektywnie zostać uznany za taki, obejmuje to w szczególności używanie wobec dzieci, w ich obecności wulgarnych słów, gestów, żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
2. Pracownicy zobowiązani są w komunikacji z dziećmi:
   1. zachowywać cierpliwość i należyty im szacunek,
   2. słuchać uważnie dzieci i udzielać im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku, rozwoju i zaistniałej sytuacji,
   3. podejmując decyzje dotyczące dziecka, informować je o tym i starać się brać pod uwagę jego oczekiwania,
   4. szanować prawo dziecka do prywatności, a jeśli konieczne jest odstąpienie od zasady poufności, w związku z koniecznością ochrony dziecka, wyjaśniają dziecku zaistniałą sytuację i powody działania,
   5. jeśli pojawi się konieczność porozmawiania z dzieckiem rozmowy na osobności, pozostawić uchylone drzwi do pomieszczenia, w którym prowadzona jest rozmowa i zadbać, o to, aby pozostawać w zasięgu wzroku innych, jeżeli sytuacja tego wymaga można poprosić drugiego pracownika o obecność podczas takiej rozmowy z dzieckiem,
   6. zapewnić dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów wypowiedzianych, mogą o tym powiedzieć temu pracownikowi lub wyznaczonej osobie i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji lub pomocy.

DZIAŁANIA Z DZIEĆMI

Zabrania się pracownikom:

1. faworyzowania dzieci,
2. nawiązywania z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych jak również składania mu propozycji o nieodpowiednim bądź mogącym być dwuznacznie zrozumianym przez dziecko charakterze, obejmuje to także formułowanie komentarzy o charakterze seksualnym, stosowania żartów, używania gestów, o takim seksualnym podtekście, oraz zabrania się udostępniania dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę,
3. zatajanie informacji na temat możliwości występowania relacji, które charakteryzują się w szczególności zjawiskiem polegającym na zauroczeniu dzieckiem przez pracownika, bądź pracownikiem przez dziecko, wszelkie takie sygnały muszą być przekazywane do Dyrekcji w sposób gwarantujący poszanowanie godności osób zaangażowanych w sytuację,
4. utrwalanie wizerunku dziecka (filmowania, nagrywania głosu, fotografowania, prowadzenia transmisji na żywo) dla potrzeb prywatnych, dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalania wizerunku dzieci, jeśli dyrekcja nie została o tym poinformowana, i nie zostały spełnione odpowiednie przesłanki warunkujące dopuszczalność takiego utrwalania wizerunku dziecka,
5. przyjmowania pieniędzy, innych rzeczy od dziecka, od rodziców/opiekunów dziecka, za wyjątkiem sytuacji, kiedy zbiórka pieniędzy, określonych rzeczy, prowadzona jest w związku z określonym wydarzeniem w Przedszkolu,
6. wchodzenia w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, jak również zachowywania się w sposób mogący sugerować innym istnienie takiej relacji zależności.

KONTAKT FIZYCZNY Z DZIEĆMI

1. Każde wykorzystywanie siły fizycznej wobec dziecka jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: w szczególności może mieć to miejsce, kiedy taki kontakt jest odpowiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie i uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej zasady każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Wyjątek stanowi, gdy użycie siły jest podyktowane ochroną życia, zdrowia lub dobra prawnie chronionego.
2. Każdorazowo należy kierować się swoim profesjonalnym osądem, słuchając, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytulenie) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.
3. Zabrania się pracownikom:
   1. bicia, szturchania, popychania oraz w jakikolwiek sposób naruszania nietykalności fizycznej dziecka,
   2. dotykania dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny,
   3. angażowania się w takie aktywności, jak łaskotanie, symulowanie walki z dzieckiem, organizowania brutalnych zabaw,
   4. niejawnego bądź ukrywanego kontaktu fizycznego z dzieckiem.
4. Pracownicy muszą pozostawać w gotowości do wyjaśnienia określonych postępowań lub sytuacji, w których uczestniczyli, a które powodują powstanie uzasadnionego podejrzenia, iż naruszają zasady określone niniejszą Procedurą.
5. Należy zachować szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły różnych form nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach pracownicy zobowiązani są podjąć interwencję z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
6. W sytuacjach wymagających podjęcia czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, unikać innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. Dotyczy to zwłaszcza pomagania dziecku w ubieraniu i rozbieraniu, jedzeniu, myciu, przewijaniu i w korzystaniu z toalety.
7. Jeżeli jest możliwość należy zadbać o to, aby w każdej z czynności pielęgnacyjnych i higienicznych asystowała inna osoba z przedszkola.

KONTAKTY POZA GODZINAMI PRACY

1. Co do zasady kontakty pracowników z dziećmi powinny odbywać się wyłącznie w godzinach pracy i dotyczyć celów edukacyjnych lub wychowawczych.
2. Zakazane jest zapraszać dzieci do miejsca zamieszkania pracownika oraz spotykanie się z nimi poza godzinami pracy. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych, chatroomy, nieoficjalne grupy zamknięte tzw. „grupy klasowe”).
3. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami lub opiekunami poza godzinami pracy są kanały służbowe (e-mail służbowy, telefon służbowy, służbowe komunikatory).
4. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami pracy, bezwzględnie należy poinformować o tym dyrekcję, a rodzice/opiekunowie prawni dzieci muszą wyrazić zgodę na taki kontakt.
5. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec pracownika) wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców oraz opiekunów.

BEZPIECZEŃSTWO ONLINE

1. Pracownicy realizując powierzone im zadania do wykonania muszą mieć świadomość zagrożeń, jakie nierozerwalnie wiążą się z wykorzystywaniem technik cyfrowych w pracy oraz Internetu, w związku z powyższym zobowiązani są do podnoszenia swoich kwalifikacji i świadomości w zakresie stosowania cyberbezpiecznych rozwiązań w pracy.
2. Pracownicy powinni potrafić rozpoznać zagrożenia, jakie związane są z przenikaniem ich działalności czysto osobistej, jaką realizują z wykorzystaniem sieci Internet, z działalnością zawodową, w szczególności, jeśli chodzi o przenikanie się tych sfer aktywności pracownika jako osoby prywatnej i aktywności uczniów, które w zależności od jej formy mogą zostać skorelowane.
3. Pracownicy powinni zwracać szczególną uwagę na fakt, iż ich aktywność realizowana w sieci Internetu może być rozpoznawalną przez dzieci, w związku z powyższym powinni w sposób odpowiedzialny manifestować swoje zaangażowanie w określone tematy, działalności, problemy czy dyskusje w Internecie. Świadomość tego, że również równolegle dzieci mogą być obserwatorami czy uczestnikami takich działalności, tematów, dyskusji, powinna prowadzić pracownika do dokonywania indywidualnej oceny w zakresie poprawności swojego zachowania.
4. Pracownicy powinni zachować rozwagę i odpowiedzialnie wrażać swój aprobatę/dezaprobatę w mediach społecznościowych w odniesieniu do określonych treści, publikacji, stron, użytkowników, powinni także mieć świadomość rodzajów i funkcjonalności określonych aplikacji, gdzie sam fakt korzystania z nich może być negatywnie oceniony przez osoby trzecie.
5. Nie zaleca się nawiązywać kontaktów z dziećmi poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych z wykorzystaniem prywatnych kont pracowników.
6. Podczas zajęć z dziećmi pracownicy zobowiązani są do niekorzystania z prywatnych telefonów i innych urządzeń, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, iż mogą one zakłócić prowadzenie zajęć.

§ 6.

ROZPOZNAWANIE I REAGOWANIE NA CZYNNIKI RYZYKA KRZYWDZENIA DZIECKA

1. Pracownicy przedszkola posiadają wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka krzywdzenia małoletnich, takie jak:
   1. Dziecko ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, poparzenia, ugryzienia, złamania kości itp.), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić.
   2. Podawane przez dziecko wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp. Dziecko często je zmienia.
   3. Dziecko nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody.
   4. Dziecko wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła.
   5. Dziecko boi się rodzica lub opiekuna.
   6. Dziecko boi się powrotu do domu.
   7. Dziecko jest bierne, wycofane, uległe, przestraszone.
   8. Dziecko cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości, itp.
   9. Dziecko moczy się bez powodu lub w konkretnych sytuacjach, czy też na widok określonych osób.
   10. Nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania dziecka widoczna podczas zabaw lub pojawiają się niepokojące wytwory.
   11. Dziecko jest brudne, nieprzyjemnie pachnie.
2. Występowanie pojedynczego symptomu nie zawsze mówi o tym, że dziecko doświadcza przemocy, jeśli jednak symptom powtarza się, bądź występuje ich kilka równocześnie z dużym prawdopodobieństwem można określić, że mamy do czynienia z krzywdzeniem dziecka.
3. Jeżeli z objawami u dziecka współwystępują określone zachowania rodziców, to podejrzenie, że dziecko jest krzywdzone jest szczególnie uzasadnione. Niepokojące zachowania rodziców to:
   1. Rodzic podaje nieprzekonujące lub sprzeczne informacje lub odmawia wyjaśnień przyczyn obrażeń dziecka.
   2. Rodzic odmawia, nie utrzymuje kontaktów z osobami zainteresowanymi losem dziecka.
   3. Rodzic mówi o dziecku w negatywny sposób, ciągle obwinia, poniża i strofuje dziecko (np.: używając wulgaryzmów, obraźliwych określeń).
   4. Rodzic poddaje dziecko surowej dyscyplinie, jest nadopiekuńczy, zbyt pobłażliwy lub odrzuca dziecko.
   5. Rodzic nie interesuje się losem i problemami dziecka.
   6. Rodzic jest apatyczny, pogrążony w depresji.
   7. Rodzic zachowuje się agresywnie.
   8. Rodzic ma zaburzony kontakt z rzeczywistością np. reaguje nieadekwatnie do sytuacji.
   9. Rodzic wypowiada się niespójnie.
   10. Rodzic nie ma świadomości lub neguje potrzeby dziecka.
   11. Rodzic faworyzuje jedno z rodzeństwa.
   12. Rodzic przekracza dopuszczalne granice w kontakcie fizycznym lub werbalnym.
   13. Rodzic nadużywa alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających.
4. Zwracając uwagę na symptomy występujące u dziecka z chorobą przewlekłą, należy skupić się na trudnościach, jakie niesie ze sobą choroba, z którą zmaga się dziecko. Należy zaznaczyć, że dziecko to odczuwa zmiany w samopoczuciu oraz boryka się zarówno z własnym odbiorem sytuacji, jak i reakcją innych osób. Rozpoznanie przemocy stosowanej wobec dziecka z niepełnosprawnością lub chorobą przewlekłą jest zadaniem trudnym, i to z wielu powodów. Rozpoznanie śladów bywa skomplikowane na skutek trudności w ustaleniu ich pochodzenia.
5. Niektóre zaburzenia psychiczne i choroby somatyczne mogą dawać podobne objawy, dlatego też mogą stanowić trudność w rozpoznaniu symptomów doświadczania przemocy przez dziecko z niepełnosprawnością lub chorobą. Ważna jest analiza, z czego wynikają niepokojące zachowania.
6. Dzieci niepełnosprawne lub chore przewlekle czasami posiadają specyficzne ograniczenia w komunikacji z drugim człowiekiem, w praktyce powodujące utrudnienie lub uniemożliwienie zrozumienia ich wypowiedzi czy myśli. W takich sytuacjach należy używać dostosowanych do stopnia niepełnosprawności dziecka metod porozumiewania się.
7. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka, pracownicy przedszkola podejmują rozmowę z rodzicami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania stosownej pomocy.
8. Pracownicy Przedszkola monitorują sytuację i dobrostan dziecka.

ROZDZIAŁ IV
STANDARD III

§ 7.

ZASADY I PROCEDURY PODEJMOWANIA INTERWENCJI W SYTUACJI PODEJRZENIA KRZYWDZENIA LUB POSIADANIA INFORMACJI O KRZYWDZENIU MAŁOLETNIEGO

1. W przypadku podjęcia przez pracownika przedszkola podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, pracownik ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji dyrektorowi lub osobie zastępującej dyrektora przedszkola lub do pedagoga specjalnego. Wzór notatki służbowej stanowi Załącznik nr 3 do Standardów Ochrony Małoletnich.
2. Pedagoga specjalny /dyrektor/ osoba zastępująca dyrektora wzywa opiekunów dziecka, którego krzywdzenie podejrzewa oraz informuje ich o podejrzeniu.
3. Pedagog specjalny powinien sporządzić opis sytuacji przedszkolnej i rodzinnej dziecka na podstawie rozmów z dzieckiem, nauczycielami, wychowawcą i rodzicami oraz plan pomocy dziecku.
4. Plan pomocy dziecku powinien zawierać wskazania dotyczące:
   1. podjęcia przez przedszkole działań w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa (pomocy psychologiczno – pedagogicznej), w tym zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia do odpowiednich instytucji;
   2. wsparcia, jakie przedszkole zaoferuje dziecku;
   3. skierowania dziecka do specjalistycznej poradni, jeżeli istnieje taka potrzeba.
5. Plan pomocy dziecku jest przedstawiany przez pedagoga specjalnego rodzicom/opiekunom z zaleceniem współpracy przy jego realizacji.
6. W przypadkach bardziej skomplikowanych (dotyczących wykorzystywania seksualnego oraz znęcania się fizycznego i psychicznego o dużym nasileniu) dyrektor przedszkola powołuje zespół interwencyjny w skład którego wchodzą: pedagog specjalny, wychowawca dziecka, dyrektor przedszkola, osoba zastępująca dyrektora i inni pracownicy mający wiedzę o krzywdzeniu dziecka lub o dziecku. Ze spotkania sporządza się protokół.
7. Zespół interwencyjny sporządza plan pomocy dziecku, spełniający wymogi określone w § 7 pkt. 4 Polityki, na podstawie opisu sporządzonego przez pedagoga specjalnego oraz innych, uzyskanych przez członków zespołu, informacji.
8. Rodziców/opiekunów dziecka informuje się w formie pisemnej.
9. W przypadku gdy podejrzenie krzywdzenia zgłosili opiekunowie dziecka, powołanie zespołu jest obligatoryjne. Zespół interwencyjny wzywa opiekunów dziecka na spotkanie wyjaśniające, podczas którego może zaproponować opiekunom zdiagnozowanie zgłaszanego podejrzenia w zewnętrznej, bezstronnej instytucji. Ze spotkania sporządza się protokół.
10. Dyrektor Przedszkola podejmuje decyzję o nadaniu sprawie stosownego biegu poprzez rozwiązanie przypadku przemocy na terenie Przedszkola lub zawiadomieniu o sprawie odpowiednich organów, takich jak: kurator oświaty, policja, prokuratura, sąd rodzinny i opiekuńczy, MOPS, Zespół Interdyscyplinarny działający w ramach procedury „Niebieskiej Karty” powołany przez Miasto Grybów.
11. Dyrektor informuje rodziców/opiekunów o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinny wydział nieletnich, ośrodek pomocy społecznej bądź przewodniczący zespołu interdyscyplinarnego – procedura
    „Niebieskie Karty” – w zależności od zdiagnozowanego typu krzywdzenia i skorelowanej z nim interwencji).
12. Głównym celem „Niebieskiej Karty” jest usprawnienie pomocy oferowanej przez Przedszkole, ale też tworzenie warunków do systemowego, interdyscyplinarnego modelu pracy z rodziną.
13. Pracownicy przedszkola uczestniczą w realizacji procedury „Niebieskie Karty”, w tym uprawnieni są do samodzielnego jej wszczynania.
14. Procedura „Niebieskiej Karty” stosowana jest każdorazowo w sytuacjach podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia małoletniego.
15. Procedura „Niebieskiej Karty” stanowi oddzielny dokument Przedszkola.
16. Z przebiegu interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik nr 4 do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do teczki osobowej dziecka, założonej przez specjalistów. Wszyscy pracownicy przedszkola i inne osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych podjęły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
17. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w przedszkolu (np.: na zajęciach grupowych) należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzeniem oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego.
18. Wspólnie z rodzicami/opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
19. Z rodzicami/opiekunami dziecka poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpieczeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.

ROZDZIAŁ V

§ 8.

ZASADY OCHRONY WIZERUNKU DZIECKA

1. Przedszkole przestrzega i monitoruje przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony danych osobowych małoletnich.
2. Wymagana jest pisemna zgoda rodziców małoletnich na robienie/publikowanie zdjęć, nagrań. W miarę możliwości fotografowane są grupy dzieci a nie pojedyncze osoby. Wzór zgody stanowi załącznik nr 5 do Standardów Ochrony Małoletnich.
3. W przypadku podejrzenia niewłaściwego rozpowszechniania wizerunku, danych osobowych, w tym danych wrażliwych, dyrektor niezwłocznie rejestruje i zgłasza zdarzenie Inspektorowi Ochrony Danych.
4. Zdjęcia oraz nagrania nie są podpisywane informacjami identyfikującymi dziecko z imienia i nazwiska.
5. Wszystkie dzieci znajdujące się na zdjęciu/nagraniu muszą być ubrane, a sytuacja zdjęcia, nagrania nie jest dla dziecka poniżająca, ośmieszająca ani nie ukazuje go w negatywnym kontekście.
6. Pracownikowi przedszkola nie wolno umożliwić przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, fotografowanie, nagrywanie głosu dziecka) bez pisemnej zgody rodzica/opiekuna dziecka).
7. Jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, np. impreza przedszkolna, bez wyraźnego oznakowania (opisu) identyfikującego konkretne dziecko, zgoda opiekunów na utrwalenie wizerunku dziecka nie jest wymagana.
8. Przedszkole nie publikuje zdjęć dzieci, nad którymi nie sprawuje już opieki, ale są one przechowywane w archiwum strony internetowej przedszkola.
9. W sytuacjach, w których rodzice/opiekunowie lub widzowie przedszkolnych wydarzeń lub uroczystości rejestrują wizerunki dzieci do prywatnego użytku, informujemy na początku każdego z tych wydarzeń o tym, że:
a) Wykorzystanie, przetwarzanie i publikowanie zdjęć, nagrań zawierających wizerunki dzieci i osób dorosłych wymaga udzielenia zgody przez te osoby, w przypadku dzieci- przez ich rodziców/opiekunów prawnych.
b) Zdjęcia lub nagrania zawierające wizerunki dzieci nie powinny być udostępniane w mediach społecznościowych ani na serwisach otwartych, chyba, że rodzice lub opiekunowie prawni tych dzieci wyrażą na to zgodę.
c) Przed publikacją zdjęcia/ nagrania online zawsze warto sprawdzić ustawienia prywatności, aby upewnić się, kto będzie mógł uzyskać dostęp do wizerunku dziecka.

ROZDZIAŁ VI

§ 9.

ZASADY BEZPIECZNEGO KORZYSTANIA Z INTERNETU I MEDIÓW ELEKTRONICZNYCH

1. Infrastruktura sieciowa Przedszkola umożliwia dostęp do Internetu wyłącznie pracownikom administracji, nauczycielom, specjalistom i dyrektorowi.
2. Osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo w sieci w Przedszkolu jest dyrektor.
3. Do obowiązków tej osoby należą:
   1. zabezpieczenie sieci internetowej Przedszkola hasłami oraz programem antywirusowym;
   2. aktualizowanie oprogramowania w miarę potrzeb;
   3. na terenie Przedszkola dzieci nie mają dostępu do Internetu. Sieć internetowa zablokowana jest hasłami.
4. W przypadku, gdy dostęp do Internetu w Przedszkolu realizowany jest pod nadzorem pracownika Przedszkola jest on zobowiązany informować dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu oraz czuwać nad ich bezpieczeństwem podczas korzystania z Internetu w czasie zajęć.
5. Nauczyciele przeprowadzają z dziećmi cykliczne pogadanki dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu.
6. Przedszkole zapewnia stały dostęp do materiałów edukacyjnych, dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu.
7. W przedszkolu dzieci nie mają dostępu do komputerów i nie pracują na nich. Dzieci w przedszkolu korzystają z monitorów interaktywnych, które wykorzystuje się do materiałów edukacyjnych, gier edukacyjnych, dostosowanych do wieku i możliwości dzieci.

§ 10.

WSPIERANIE DZIECI

1. Przedszkole ma obowiązek wspierania dzieci, które doświadczyły przemocy.
2. Wsparcie dokonywane jest z wykorzystaniem metod wychowawczych stosowanych w przedszkolu będących w zakresie obowiązków nauczycieli, pedagoga specjalnego i psychologa określonych także w zapisach Statutu Przedszkola.
3. Dziecko objęte zostaje działaniami w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Jeżeli jest to konieczne nauczyciel-wychowawca sporządza plan wsparcia pokrzywdzonego dziecka, który podlega zatwierdzeniu przez dyrektora przedszkola.
4. Nauczyciele w ramach prowadzonych zajęć z dziećmi przeprowadzają zajęcia omawiające zasady bezpiecznych relacji rówieśniczych, funkcjonowania w grupie oraz korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet, co najmniej dwa razy w półroczu. Przeprowadzenie ww. zajęć dokumentuje się poprzez wpis tematu w dzienniku zajęć.

ROZDZIAŁ VII
STANDARD IV

§ 11.

MONITOROWANIE POLITYKI OCHRONY DZIECI PRZED PRZEMOCĄ

1. Dyrektor przedszkola wyznacza pracownika przedszkola jako osoby odpowiedzialnej za Standardów Ochrony Małoletnich w przedszkolu.
2. Osoba, o której mowa w punkcie 1, jest odpowiedzialna za monitorowanie realizacji Standardów, za reagowanie na sygnały naruszenia Standardów oraz za proponowanie zmian w Standardów.
3. Osoba odpowiedzialna za Standardy Ochrony Małoletnich w przedszkolu, przeprowadza wśród pracowników przedszkola, raz na rok, ankietę monitorującą poziom realizacji Standardów. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 6.
4. W ankiecie pracownicy przedszkola mogą proponować zmiany Standardów oraz wskazywać naruszenia ich w placówce.
5. Osoba, o której mowa w pkt. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania wypełnionych przez pracowników placówki ankiet. Sporządza na tej podstawie raport z monitoringu, który następnie przekazuje dyrektorowi przedszkola.
6. Dyrektor, w porozumieniu z Radą Pedagogiczną przedszkola, wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza pracownikom przedszkola.

ROZDZIAŁ VI

§ 12.

PRZEPISY KOŃCOWE

1. Zapisy Standardów Ochrony Małoletnich przed przemocą zostaną omówione na spotkaniach informacyjnych dla rodziców/opiekunów prawnych.
2. Przedszkole przekazuje materiały edukacyjne dla dzieci i rodziców w sprawie możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytuacji.
3. Standardy Ochrony Małoletnich podlegają publikacji na tablicy ogłoszeń oraz na stronie internetowej przedszkola oraz wywieszenie w wersji skróconej – przeznaczonej dla dzieci.
4. Standardy Ochrony Małoletnich, wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.

Dyrektor Przedszkola Samorządowego „Pod Topolą” w Grybowie
/-/ Jolanta Petryla